Mijn leven in vogelvlucht
Als kind voelde ik me verbonden met alles wat leefde en bewoog. Maar ik hoorde ook “gepraat” vanuit een andere dimensie. Mijn ouders stonden hier toen (nog) niet voor open, maar bij mijn oma kon ik wel terecht. Zij begreep wat mijn kinderziel nodig had, en ik was ook graag bij haar. Ze woonde in een wit vrijstaand huisje, met heel veel dieren en natuur om zich heen. Geitjes, honden en een kat.
Suzan, de statige- grijze Pers…
Suzan zat altijd hoog boven op de kast, en ze straalde zoveel wijsheid uit. Het leek voor mij, als kind van 7 jaar, wel of ik in mensenogen keek. Ze vertelde me zoveel via haar ogen, liet me weten dat ze het grut, de honden dus, wel aankon. Maar ook dat ze muizen en ratten ving en daar heerlijk van genoot. Ze voelde dat ze leefde en was echt niet zielig, zoals ik dacht, omdat ze een pootje miste. Ze straalde zoveel ontzag uit en kon heel goed voor zichzelf zorgen en opkomen. Dit was één van mijn eerste momenten, dat ik me bewust werd van het uitwisselen en communiceren met dieren. Mijn oma begreep dat, ik hoefde hier geen woorden aan te geven.
Wij hadden ook dieren, heel veel dieren, een hond, een konijn, muizen, vissen, cavia, kat. Elke ochtend waren de muizen weer ontsnapt, en op een bepaald moment aten de vissen elkaar op. We hadden een herdershond, die van de boerderij kwam, het dier was zwaar getraumatiseerd, maar zo ongelofelijk lief. Als ik verdrietig was kwam hij altijd bij me zitten, of tegen me aan liggen. Alsof hij voelde dat ik me eenzaam en alleen voelde in dit gezin. Het was niet makkelijk.
Ik ben zeer sterk intuïtief ontwikkelt en begrijp gevoelens en emoties eerder, dan woorden die mensen tegen me uitspreken. Dat heb ik vanaf mijn geboorte en daar zat- en zit nog steeds de uitdaging. Een rode draad als levensles.
Intens dankbaar ben ik, met alle lessen vanuit mijn jeugd. En wist eigenlijk altijd “dit dient een hoger doel”. Geen idéé wat, maar hierdoor kon ik alle leed, verdriet en ongemak wel beter aan. Het heeft me mede gevormd tot wie ik nu ben.
Mijn Soulmate Jan…
En toen ontmoette ik de liefde van mijn leven. De prins op het witte paard, mijn sterke, krachtige, soulmate, JAN. Bijna 25 jaar hebben we lief en leed gedeeld. Jan was “paranormaal begaafd” en zeer sociaal naar mens en dier. In die 25 jaar hebben we zo ontzettend veel meegemaakt. We kregen een hond. Een Duitse Dog, Twiggy. Twig kreeg puppies en toen hadden we ineens 4 grote honden in huis. Van geboorte tot aan hun dood, hebben we plezier gedeeld en voor ze gezorgd.
Onze 4 Dogjes…
En ook met hen gingen de telepathische gesprekken door. Het werd steeds sterker en zuiverder. Er was minder ruis en ik hoorde soms duidelijk een stem van 1 van de honden tegen me praten. Alle dieren heb ik bewust naar het licht mogen begeleiden en het was een heel bijzonder proces en ervaring. Ben onze dieren intens dankbaar.
Met Asca in het bos…
Maui een hoogsensitief poesje…
Weken voor het laatste afscheid van de honden, liep er een poesje rond het huis. Ik had een krat met dekentje en beschutting neergezet. En ze kreeg eten. Het was zomer, en in die weken kwam ze regelmatig spontaan bovenop mijn hart liggen, als ik even lag te rusten in de tuin. Het was een zware periode, de dieren waren heel ziek en hadden 24/7 verzorging nodig.
Zo bijzonder hoe ze mij hielp ontladen, en leerde om te blijven vertrouwen. Hoe ze vertelde waar ze vandaan kwam en dat ze bij ons wilde wonen. Dat ging niet met de honden. Maar een dier komt omdat ze nodig is, ze vertelde me haar naam en Maui bleef. Maui helpt nog altijd tijdens lessen of healingen, hoe wonderlijk!
N.B. Hemel en aarde hebben we bewogen om de “eigenaar” van Maui te vinden… er kwam niemand…
Als een magneet…
We gingen regelmatig wandelen in een groot bos, namen altijd dezelfde ingang, maar die dag kon dat niet. We moesten een andere ingang nemen, en kwamen uit bij een manege aan het begin van dat bos. Als een magneet werd ik naar de paarden getrokken. Als kind was ik gek op deze dieren, en zocht ze altijd op.
Ik zie een paard (een witte bonte) en loop er naar toe. Het was alsof de tijd stil stond. Neus aan neus stonden we, stil, roerloos en gebiologeerd, en we werden door elkaars energie opgenomen. Er ontstond een telepathische communicatie, en ineens sprak ik hardop uit wat ik voelde. “Als ik ooit een paard mag hebben dan wil ik hem. Voor hem zal ik nooit bang zijn”.
Het is mijn taak of eigenlijk de taak van mijn ziel om lessen te leren, met-, van-, voor- en door dieren. Mijn leven is een wonderlijke weg van ontwikkeling, met alles wat leeft en beweegt. Met mensen, dieren, planten, kristallen en eigenlijk alles wat bewustzijn heeft.
Dit willen dieren graag met jou delen!
Dieren hebben ons heel veel te vertellen, en misschien herken je dit ook wel bij dieren in jouw omgeving? Ze hebben een ziel en bewustzijn en willen helpen, vanuit alle lagen van bewustzijn, en daarom is het NU tijd om Channeling Wilde Dieren te delen met zielen die de “soulcall” voelen en horen. Met jou dus lieve lezer(es) Dieren zijn hele dankbare gidsen in de wirwar van emoties die we allemaal dagelijks voelen en ervaren.
Ontvang nu GRATIS 1 maand lang Channelling Wilde Dieren.
4 weken lang een kijkje in de oer wijsheid van dieren en hoe ze jou en je ziel gaan helpen naar een hoger bewustzijn, ontwikkeling en groei!